Zmień post - Wiara.

Zmień post

Użytkownik

Temat

Treść wiadomości

Emotikony





Więcej Ikon

Kolor: Rozmiar:

Zamknij Tagi

Witam
Trafiłem tu bo mam problem ostatnio, prawie zawsze byłem skomplikowany i moje zycie od prawie 2 lat jest bardzo dziwne. Wszystko przez te mysli, które wpychaja mi sie do głowy. W czerwcu ubiegłego roku zachorowałem na psychoze i wyleciałem z pracy. Moim głownym problemem było pytanie czy zyje. Mój umysł wszystko saobie poskladal do kupy i "twierdził" ,ze nie zyje. Komu tu wierzyc jak nie swojemu rozumowi, jednak było we mnie cos, ze wierzylem ze zyje i dlatego trafilem do szpitala. Od tego czasu troche sie poprawiło. To znaczy zaczalem myslec o studiach, o pracy nie myslalem, gdyz chcialem sie przygotowac lepiej do studiow. Jakos to zycie mi lecialo, co prawda moje zycie nie bylo nie bylo jakies bardzo zywe ale jakos zylem. Ostatnio jednak temat czy zyje do mnie powrócił. Chodzi mi o to, ze mój umysl znowu nad tym mysli i chce mnie przkonac ze nie zyje. A pytanie dlaczego tak mysle skoro pisze tego posta. Naczytalem sie w necie wiele artykułow, ze smierc to nie jakies miejsce tylko stan swiadomosci. No i to by sie zgadzalo. Bo ja tak jakby nie zyje. Nie potrafie gadac normalnie z moimi bliskimi np z siostrami, mam przy nich pustke i nie wiem co mam powiedziec. Jedyny kontakt dobry mam z matka, ona mnie jakos rozumie i jeszcze jej ma smiałosc mówic o moich problemach. Siostrom nie gadam o moich problemach, a innych tematow to ja nie potrafie wymyslec. Z dziewczyna jeszcze jakos mi sie uklada, mowimy sobie ale tez czasem ciezko mi jest cos przy niej wymyslec. Jestem strasznie zamkniety w sobie i ten brak moich reakcji zewnetrznych odbieram jako bym nie żyl. Nie jestem moze dobra osoba, nie potrafie myslec o innych, raczej ciagle zyje w swoim swiecie. to, ze jestem nie za dobra osoba jeszcze bardziej mnie umacnia, ze nie zyje, ze to moja kara za to jaki byłem. Co prawda po wyjsciu z zakladu poszedlem sie wyspowiadac i mi ulzylo ale nadal nie uwazam sie za dobrego czlowieka. Skoro nie potrafie mowic to jak moge komus wspolczuc, pomoc, no jak??? Ze swoimi najblizszymi nie potrafie normalnie przegadac, jestem tak zamkniety w skorupie, ze fakt, ze jestem w piekle wydaje mi sie mozliwy. No i to nieustanne cierpienie psychizczne, nie czuje sie dobrze ze swoimi myslami, po co je mam, chcial bym sie ich pozbyc a nie mam jak. Coz w umusle sprzeczaja mi sie dwie prawdy, ze zyje i ze nie zyje. Widze argumenty za tym i za tym ale tak okropnie sie czuje z tym wszystkim. Prosze o jakies porady czy ja jeszcze zyje, czy jestem na drugim swiecie w swoim umysle, bo juz sam nie rozumiem okreslenia piekla. Skoro ma takie mysli to jak ja w zyciu sobie poradze, gdzie trzeba myslec o przyziemnych rzeczach i jest wiele problemow ktore trzba rozwiazywac. Jest na pewno wielu ludzi, ktorzy wiedza co to zycie a co to smierc, szukam odpowiedzi i nie wiem gdzie szukac.

Opcje
HTML: TAK
BBCode: TAK
Uśmieszki: TAK

	Wyłącz HTML w tym poście
	Wyłącz BBCode w tym poście
	Wyłącz Uśmieszki w tym poście
	Napisz temat jako: Normalny Przyklejony Ogłoszenie

Dodaj Ankietę

Jeżeli nie chcesz dodawać ankiety do tego tematu, pozostaw pola puste

Pytanie do ankiety

Opcja ankiety

Czas trwania

Dni [ Wpisz 0 lub pozostaw puste dla niekończącej się ankiety ]

Kod potwierdzający: *